MODULE 1 : Zastosowanie tańca w edukacji dorosłych
Kurs rodzi się z potrzeby znalezienia modelu nauczania, który rozwija metodologię, pomagającą zmniejszyć problemy generowane na poziomie edukacyjnym w ubiegłym i obecnym stuleciu. To pozwala nam wygenerować model, który pomaga edukacji odpowiedzieć na wysoki poziom niepowodzeń szkolnych, porzucenie nauki, wykluczenie edukacyjne i społeczne, stopę bezrobocia, używanie narkotyków, agresywność, nierówność płci i sytuację uczniów z problemami zdrowia psychicznego. Wszystko to prowadzi nas do zaproponowania strategii, która pozwala zagłębić się w każdy z tych różnych problemów w sposób innowacyjny i inkluzywny, co wiąże się z budowaniem narzędzi, umiejętności i kompetencji, aby uczestnicy, bezpośrednio i pośrednio, rodziny, społeczeństwo, środowisko edukacyjne, mogli osiągnąć wyższy poziom zarządzania wewnętrznego i zewnętrznego.
Rozwiązanie opracowywane jest przez zespół pedagogiczny z dużym doświadczeniem edukacyjnym, zawodowym i szkoleniowym w zakresie trudności integracyjnych. Ideą kursu jest rozwinięcie i zaproponowanie instrumentów towarzyszących procesowi budowania przestrzeni lub klasy, w której można zbudować "integralną" osobę ze zdolnością do ewolucji, adaptacji i rozwoju w każdym obszarze jej życia, generując jednostkę zdolną do wpływania na swoje różne środowiska, dając początek "liderowi" przyszłości. Taniec jest tu kluczowym narzędziem.
Dlatego potrzeba ciągłego wprowadzania innowacji i uczenia się w różnych sytuacjach, w których znajdujemy się przez całe życie szkolne, osobiste, zawodowe I społeczne, pozwoliła na pojawienie się połączenia mindfulness i tańca, jako osi transformującej osobę i jej otoczenie.
Kurs dążył do włączenia studentów, osób z trudnościami w nauce, osobistymi lub społecznymi oraz z dużym ryzykiem wykluczenia edukacyjnego i społecznego, a także do włączenia grup z zaburzeniami zdrowia psychicznego, fizycznego i sensorycznego jako sposobu na wypracowanie zmiany na poziomie nierówności płci.
Uzasadnienie Dancefulness opiera się na sukcesie, który wykazały pewne prace i doświadczenia wniesione przez nauczycieli tego kursu, który ma na celu stworzenie programu zmian w wizji nauczyciela, centrum i uczniów oraz organizacji, które współpracują bezpośrednio lub pośrednio z osobami o wysokim ryzyku wykluczenia.
Metodologia, która będzie stosowana w Dancefulness opiera się na połączeniu wcześniej zademonstrowanych skutecznych metod, jest określona poprzez dwie osie: pierwszą będzie taniec jako środek działania i redukowania różnych trudności, a drugą mindfulness jako elementy zmiany samoświadomości, uczenia się i pokonywania problemów indywidualnie i zbiorowo. Wspomniane osie są niezbędne, aby osiągnąć wspólny cel, jakim jest nauka rozumienia naszego ciała i naszego umysłu oraz osiągnięcie pięknej kompozycji tanecznej. Budowanie wartości i umiejętności, które działają bezpośrednio na wyniki w szkole lub zmieniają kierunek naszego życia.
Musimy nauczyć się rozumieć, że edukacja nie powinna być prostym procesem przekazywania pojęć, ale że uczenie się jest procesem bycia w zgodzie z naszym umysłem, sercem i rozumem.
<<Instytucja edukacyjna w takiej formie, w jakiej jest zbudowana, nie zajmuje się więcej niż mało znaczącymi rzeczami, nie uczy ludzi, jak być dobrymi ludźmi, aby osiągnąć lepszy świat, wystarczy krótki kontakt ze szkołą, aby młodzi ludzie wiedzieli, że nie jest ona dla nich interesująca >> (Claudio Naranjo, 2004).
System edukacyjny, w którym zazwyczaj rozwijamy nasze funkcje dydaktyczne, charakteryzuje się pokazywaniem edukacji skoncentrowanej na celach, a nie na procesach, najważniejszy jest efektkońcowy, dlatego pokazujemetodykę nastawioną na automatyzację wprzeciwieństwie do profesjonalnego i osobistego zarządzania sobą. Obserwuje się zatem model zorientowany na wyniki.. Również wartość uczniów jest dokonywana na podstawie wcześniej ustalonych kryteriów, generując kontekst, który określa "CO JEST DOBRE A CO JEST ZŁE", wartość każdego z nich zależy od grupy odniesienia, którą stosujemy do klasyfikacji. Wreszcie, edukacja opiera się na bardziej intelektualnym rozwoju w porównaniu z umiejętnościami miękkimi, jak wskazano (Ramos, Recondo i Enríquez, 2012).
Edukacja musi dążyć do tego, aby uczniowie mogli zwiększyć ciekawość jako sposób na generowanie uczniów ze zdolnością do zwiększania przedsiębiorczości. Będzie to środek tworzenia przyszłych profesjonalistów, którzy odpowiadają na nowe wyzwania pojawiające się w UE.
Powyższe powoduje, że w klasach mamy wysoki wskaźnik demotywacji i porzucania nauki, gorszą atmosferę, większą frustrację wśród uczniów, a także nauczycieli, którzy są bardziej oderwani od procesu nauczania, ponieważ wzrosły ich funkcje na poziomie administracyjnym i stali się zwykłymi eksponentami wiedzy w środowisku, które poszukuje zdolności do przystosowania się lub reagowania na główne zmiany technologiczne i społeczne. Z tego powodu zaczyna pojawiać się model uczenia się, w którym klasa ma poczucie towarzyszenia w rozwoju i charakterystyce każdego przedmiotu, dlatego przestrzenie rozwoju uczenia się muszą zwrócić się w kierunku poczucia pełnej samowiedzy, aby wzmocnić wszechstronny rozwój ucznia.
W nowym paradygmacie edukacji proponowane są strategie lub modele uczenia się, gdzie proponuje się zmianę świata z naszego własnego modelu. Z tego powodu ważne jest stworzenie mechanizmu, który wzmacnia szacunek do osoby, a wraz z nim miłość do osoby, jako sposób na zwiększenie akceptacji siebie i innych. Jako nauczyciele jesteśmy w stanie stworzyć klasę, która buduje akceptację każdej osoby w każdym z elementów, które funkcjonują jako środek uczenia się tego, czego potrzebujemy, aby iść do przodu.
Ważne jest, abyśmy przed rozpoczęciem kursu mogli poświęcić chwilę na uświadomienie sobie,jacy jesteśmy, wtym celu przeprowadzimy analiÿę SWOT.
Última alteração: terça, 2 de maio de 2023 às 00:20