MODULE 6: Przywództwo i organizacja

W tym bloku proponuje się rozumienie z dwóch perspektyw: ze strony trenera I dorosłych oraz dorosłych i ich otoczenia.

Kiedy zagłębimy się w analizę determinacji skutecznego przywództwa i różnych optymalnych procesów poprawy wyników nauczania, będziemy doszukiwać się interakcji innych osób lub sytuacji, które wpływają na nas bezpośrednio.

W tej koncepcji, wpływ w organizacji rozumiany jest bardziej jako wynik połączenia różnych elementów, tak jak to się dzieje w tańcu, gdzie koniecznym jest, aby dwie osoby lub więcej pracowały w sposób skoordynowany, dając początek spójnej i harmonijnej jedności. Dlatego każdy element zamienia i integruje kompetencje

które ma, aby otrzymać te, których nie ma. Wspaniale jest widzieć, że każda osoba podejmuje albo oddaje przywództwo, aby osiągnąć globalny cel, który jest wyższy od indywidualnych celów, posiadanych przez każdego w danym momencie.

Klasa lub przestrzeń przeszła od wizji hierarchicznej i ustrukturyzowanej do modelu bardziej horyzontalnego, mniej indywidualistycznego i mniej ustrukturyzowanego, ujętego w ramy gospodarki opartej na wiedzy. Studia nad przywództwem w organizacjach edukacyjnych lub społecznych koncentrują się na modelu o charakterze dystrybucyjnym.

Opieramy się na różnych konceptualizacjach podejścia do przywództwa dystrybutywnego, opartych na połączeniu aspektów poznania dystrybutywnego, teorii aktywności i dualizmu analitycznego.

Znaczenie lidera, w wizji dystrybutywnej, nie będzie skupiało się na jednej osobie kierującej organizacją (np. nauczycie w klasie), ale będzie rozproszone wobec każdej z osób, które mogą pojawić się w ośrodku edukacyjnym, klasie czy grupie tanecznej. Tak więc funkcja przywództwa opiera się na początku na formalnej strukturze, aby z tej pozycji dystrybuować potrzeby organizacji tak, aby inni stali się odpowiedzialni podczas realizacji swoich celów (Anderson, 2012; Crawford, 2012; Spillane, 2006; Spillane, Diamond i Jita, 2003).

Dystrybucyjne podejście do przywództwa będziemy rozumieć jako nagromadzenie praktyk określania celów i przetwarzania potencjalnego wpływu "przez podmioty na każdym z różnych poziomów, a nie jako wynik osobistej kompozycji i partykularyzmu osób znajdujących się na najwyższym szczeblu organizacji" (Fletcher i Kaufer, 2003). Z punktu widzenia autorów Leithwood i Riehl (2005), Murillo (2006), Spillane (2006) i Harris (2009, 2012a), rezyduje ono w sensie organizacji, która skupia się na przekazywaniu władzy i wpływaniu, aby łączyć się we wspólnych zamiarach. Przywództwo staje się zasobem samej organizacji, który pozwala maksymalizować i rozwijać cechy i wkład każdej osoby sprawiając, że uczeń staje się główną osią przywództwa.

 Znaczenie tego przywództwa będzie można odnaleźć w budowaniu środowiska, które umożliwia wykorzystanie tego modelu relacji między członkami zespołu roboczego lub uczącego się. Przy czym nauczyciel lub facylitator grupy musi stanowić ważną rolę w tworzeniu zaufania, redukcji ego menedżerskiego i samoświadomości Słabości, Zagrożeń, Mocnych Stron i Szans, dając początek asertywnemu podejściu do władzy.