Ε -COURSE DANCEFULNESS -GR

Η μεθοδολογική βάση της ανάπτυξης του μαθήματος Dancefulness σε ένα παιδαγωγικό μοντέλο που βασίζεται σε δύο μεταβλητές, το χορό και το διδακτικό στοιχείο, δημιουργώντας ένα μοντέλο που βασίζεται σε κοινωνιολογικά, ψυχοβιολογικά και παιδαγωγικά στοιχεία, σχεδιασμένο να κατανοεί τους μαθητές ως μια σύνθετη οντότητα που εκφράζεται μέσω της σωματικότητας ως μέσο νοηματοδότησης της ανάπτυξης και της διαμόρφωσής της.

Η ανάπτυξη της μάθησης μέσω του χορού αναζητά το πρόσωπο, το σώμα και τη σχέση εαυτού-σώματος, εστιάζοντας στο Χορό ως μηχανισμό που βοηθά το μαθητή να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του, να γνωρίσει πώς να μάθει και να εκφράσει τη μάθηση μέσω της κίνησής του.

Η ανάπτυξη του μαθήματος βασίζεται σε μια συνεκτική οργάνωση των διδακτικών συνιστωσών του αντικειμένου ανάπτυξης: το πρόβλημα που πρέπει να αναπτυχθεί, οι στόχοι, τα διάφορα περιεχόμενα, οι μέθοδοι επίτευξης των στόχων, η δομή και η οργάνωση της τάξης, οι διάφοροι πόροι για την ανάπτυξή της και οι μηχανισμοί αξιολόγησης.

Όταν εστιάζουμε στη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται, θα πρέπει να γίνεται αναφορά στη μαθησιακή διαδικασία, καθώς και στην έννοια της μάθησης. Να μπορούμε να ορίσουμε τη μάθηση ως ένα μέσο για να μάθουμε να είμαστε πιο προσαρμοστικοί στις διάφορες αλλαγές που μας δείχνει καθημερινά η ζωή μέσα από την παγκόσμια κουλτούρα. Με αυτό που επιδιώκεται ότι οι διάφοροι συμμετέχοντες μπορούν, μέσω της πρακτικής του Χορού, να αναπτύξουν εργαλεία, διαδικασίες και έννοιες για να αποκτήσουν γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις που τους οδηγούν στην ικανοποίηση των διαφόρων αναγκών και με αυτό, να προσαρμοστούν στο περιβάλλον, στη θέση ή στην κατάσταση.

Η κίνηση έχει δείξει ότι μας επιτρέπει να επηρεάσουμε την κατάσταση της σωματικής μας υγείας, του μετάλλου, αλλά έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα στοιχείο που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε αλλαγές σε κάθε ένα από τα στοιχεία του ατόμου. Για το λόγο αυτό, το μάθημα προτείνει ότι ο χορός πρέπει να αποτελέσει έναν εγκάρσιο άξονα στην ανάπτυξη του ατόμου σε εσωτερικό και κοινωνικό επίπεδο, δίνοντας αφορμή για πιο ισορροπημένους και συμπονετικούς ηγέτες του μέλλοντος για έναν κόσμο που πρέπει να μετακινηθεί από ένα ατομικιστικό μοντέλο σε ένα κοινωνικό μοντέλο. και χωρίς αποκλεισμούς.

Το σχολείο πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες που θέτει η κοινωνία, επομένως, καθημερινά μας δείχνει πώς οι τέχνες είναι πόροι που έχουν πλαισιωθεί σε ορισμένους τομείς της μάθησης και έχουν οικοδομηθεί από άκαμπτα μοντέλα για τις νέες εποχές. Όταν καταφεύγουμε στο χορό, η χορογραφία του παρέχει οφέλη για τους συμμετέχοντες, όπως: προώθηση της αυτογνωσίας του νου και του σώματός μας, προώθηση της συνεργατικής μάθησης, δημιουργία μεγαλύτερου συναισθηματικού αυτοελέγχου και, επομένως, δημιουργία πιο υγιών και πιο αγαπητικών σχέσεων μεταξύ των συμμετεχόντων, μείωση των καταστάσεων παρενόχλησης, γεγονός που στο τέλος δημιουργεί ανθρώπους με καλύτερη ζωή και υγεία.

Ο χορός γίνεται μέσο δράσης, κίνησης, και η κίνηση είναι από μόνη της ένας μηχανισμός ανθρώπινης προσαρμογής και των ίδιων των έμβιων όντων. Επομένως, ότι ο άνθρωπος ως μια ολοκληρωμένη, μοναδική, διαφορετική και ιστορική οντότητα, είναι ένα ον σε συνεχή κίνηση και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Από τη στιγμή της σύλληψής του.

Ο χορός παρουσιάζεται ως ένα μέσο μάθησης που βασίζεται στην ανάπτυξη και δεν είναι απλώς ένας μεταδότης απλού περιεχομένου, τεχνικών ή προκαθορισμένων βημάτων. Αντίθετα, στοχεύει στη δημιουργία ευχάριστων σεναρίων για τη γνώση του ατόμου, της δικής του σωματικής έκφρασης, όπως και των άλλων. Δίνοντας κατά τη διαδικασία σε κανάλια προβληματισμού πριν από τις δραστηριότητες που προτείνονται ως δικές τους, δημιουργώντας τον Χορό σε ένα όχημα για να μάθουν να μαθαίνουν, λόγω της γνωστικής, συναισθηματικής και αξιολογικής διαδικασίας που αποτελούν τη βάση της κατασκευής μιας στέρεης και διαρκούς μάθησης. 

Στην εξέλιξη ενός χορευτή ή μιας μπαλαρίνας μας δείχνει κάτι υπέροχο και ονειρικό, αλλά πίσω από αυτό υπάρχει μεγάλη πειθαρχία, φροντίδα, εκτίμηση και ένα μέσο διοχέτευσης συναισθημάτων που έχουν ζήσει και έχουν ζήσει οι άνθρωποι στον κόσμο. Με την οποία η ικανότητα να κατανοούμε, να παρατηρούμε και να αξιολογούμε τον εαυτό μας με αγάπη και στοργή είναι απαραίτητη για να συνδεθούμε με το σώμα μας και με την αίσθηση της μουσικής και με τους ανθρώπους που παρατηρούν, προκειμένου να τους μεταφέρουμε σε κόσμους όπου ο χορός και η μουσική μπορούν μόνο να οδηγήσουν.

Με αυτό το μάθημα αυτό που πρόκειται να επιδιωχθεί είναι να επιτραπεί η ανάπτυξη διαφόρων πτυχών όπως η αυτονομία, η δημιουργικότητα, η συνεργατική εργασία και η ικανότητα να συγχωρούνται τα λάθη προκειμένου να δούμε την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι επιδιώκεται η ανάπτυξη ανθρώπων ή μαθητών που μπορούν να αναπτύξουν τρεις βασικές πτυχές, όπως η αυτονομία, η δημιουργικότητα και η συνεργασία, ως βασικά στοιχεία μάθησης.

Ο χορός είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει την προσέγγιση στοιχείων που συνήθως δεν δουλεύονται, αποτελώντας ένα παιγνιώδες μέσο μάθησης για την οικοδόμηση του "συνολικού ατόμου". Όπως φαίνεται στο πώς αλλάζει ο τρόπος αντιμετώπισης της μάθησης, της πρωτοβουλίας, της θυσίας, της φαντασίας, της πλευρικότητας των ημισφαιρίων, του συντονισμού μεταξύ σώματος και νου, της επιχειρηματικότητας. Είναι επίσης ένας μηχανισμός για την επεξεργασία στοιχείων όπως οι ηθικές, κοινωνικές και πολιτικές ικανότητες.

Η ιδέα είναι να ξεκινήσουν με καθοδηγούμενες χορογραφίες και καθώς εξελίσσεται να μπορούν να αναπτύξουν τις χορογραφίες τους με βάση τη συναισθηματική τους κατάσταση, τις ανάγκες τους ή απλά τις προτιμήσεις τους εκείνη τη στιγμή, ώστε να αναλάβουν την ευθύνη για την εξέλιξή τους, καθώς και την προσαρμογή της αρχικής προσέγγισης καθώς και την εφαρμογή της και την αξιολόγηση του τελικού προϊόντος.

• Κατά την ανάπτυξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω του Χορού θα πρέπει να υποδεικνύεται μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών:

• Οι μαθητές αναλαμβάνουν την ευθύνη.

• Ο δάσκαλος δεν εστιάζει στα λάθη ή στις αναπηρίες.

• Οι διάφορες δραστηριότητες παρουσιάζονται αρχικά με τρόπο καθοδηγούμενο και προσανατολισμένο, αλλά όχι ελεγχόμενο ή κατευθυνόμενο. Προκειμένου να αποφευχθεί ο περιορισμός της αυτοευθύνης, της αυτονομίας, της πρωτοβουλίας και της ατομικότητας. Με ό,τι είναι απαραίτητο για τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης στην τάξη.

• Η πίεση πρέπει να είναι σύμφωνη με τις ανάγκες, βασισμένη σε ένα διασκεδαστικό μοντέλο.

• Οι δραστηριότητες δεν πρέπει να εξαναγκάζονται όταν ένας μαθητής δεν το επιθυμεί για οποιονδήποτε λόγο- η συμμετοχή θα επιδιώκεται από μια άλλη οπτική γωνία, επιτρέποντάς του να συμμετέχει όποτε θέλει.

• Αποφύγετε τη σύγκριση και τη διαφοροποίηση μπροστά στους άλλους.

• Κάθε μαθητής θα συνοδεύεται στην ανάπτυξή του για την επίτευξη των δικών του αναπτυξιακών στόχων και τη δημιουργία χώρων για την αναζήτηση στρατηγικών για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων του.

• Δώστε προσοχή στους μαθητές με ειδικές ανάγκες, για να τους συνοδεύσετε στην εκμάθηση του Χορού από τα δικά τους και διαφορετικά χαρακτηριστικά, αποτελώντας τα δυναμικά στοιχεία της υπόλοιπης ομάδας.

• Να διεγείρετε την αυτοοργάνωση, η οποία θα καταστήσει δυνατή τη δημιουργία πιο ποικίλων και χωρίς αποκλεισμούς απαντήσεων.

• Ο δάσκαλος είναι αρχικά ο διευκολυντής των δραστηριοτήτων για να περάσει μέσα από μια διανεμητική ηγεσία της ανάπτυξης των χορογραφιών και των παρουσιάσεων, οι οποίες επιτρέπουν την απόλαυση και την ευχαρίστηση του χορού.

• Η παιχνιδοποίηση θα γίνει ουσιαστικός πόρος, για τις πρώτες στιγμές της μάθησης και σε καταστάσεις εξάντλησης ή έντασης.