Ε -COURSE DANCEFULNESS -GR

Σε αυτή την ενότητα προτείνεται ως μέσο για την κατανόησή του από δύο οπτικές γωνίες: αφενός, από τον εκπαιδευτή και τους ενήλικες και αφετέρου, από τους ενήλικες με το περιβάλλον τους.

Όταν εμβαθύνουμε στην ανάλυση του προσδιορισμού της αποτελεσματικής ηγεσίας και των διαφόρων βέλτιστων διαδικασιών για τη βελτίωση του μαθησιακού αποτελέσματος, θα βρούμε την αλληλεπίδραση άλλων ανθρώπων ή καταστάσεων που μας επηρεάζουν άμεσα. Σε αυτή την έννοια, η επιρροή εντός του οργανισμού γίνεται αντιληπτή περισσότερο ως το αποτέλεσμα του συνδυασμού διαφορετικών στοιχείων, όπως συμβαίνει στο χορό, ο οποίος είναι απαραίτητος για τα δύο ή περισσότερα άτομα που εργάζονται συντονισμένα για να προκύψει μια ενιαία, συνεκτική και αρμονική οντότητα. Ως εκ τούτου, κάθε στοιχείο εκτοπίζει και ενσωματώνει ικανότητες που διαθέτει προκειμένου να λάβει αυτό που δεν διαθέτει. Είναι θαυμάσιο να βλέπουμε ότι κάθε άτομο αναλαμβάνει και κατανέμει την ηγεσία για την επίτευξη ενός συνολικού στόχου που είναι ανώτερος από τους ατομικούς στόχους που έχει κάθε άτομο σε μια δεδομένη στιγμή.

Η τάξη ή ο χώρος έχει περάσει από ένα ιεραρχικό και δομημένο όραμα σε ένα πιο οριζόντιο, λιγότερο ατομικιστικό και λιγότερο δομημένο μοντέλο, πλαισιωμένο σε μια οικονομία της γνώσης, οι μελέτες για την ηγεσία σε εκπαιδευτικούς ή κοινωνικούς οργανισμούς επικεντρώνονται σε ένα μοντέλο διανεμητικού χαρακτήρα στην ηγεσία και, ουσιαστικά, στην πρακτική ως σχολή του οργανισμού.

Βασιζόμαστε σε διαφορετικές εννοιολογήσεις μιας προσέγγισης της διανεμητικής ηγεσίας, που βασίζονται στο συνδυασμό πτυχών της διανεμητικής νόησης, της θεωρίας της δραστηριότητας και του αναλυτικού δυϊσμού.

Η έννοια του ηγέτη, από τη διανεμητική θεώρηση, δεν πρόκειται να επικεντρωθεί στο μέγιστο πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τον οργανισμό, όπως θα ήταν ο δάσκαλος στην τάξη, αλλά διασκορπίζεται προς κάθε έναν από τους ανθρώπους που μπορεί να εμφανιστούν σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο, μια τάξη ή μια ομάδα χορού. Έτσι, η λειτουργία της ηγεσίας βασίζεται κατ' αρχήν στην τυπική δομή, ώστε από τη θέση αυτή να διανέμει τις ανάγκες του οργανισμού, έτσι ώστε άλλοι και άλλες να αποκτούν αυτή την ευθύνη κατά την ανάπτυξη του αντικειμενικού ή του στόχου τους (Anderson, 2012- Crawford, 2012- Spillane, 2006- Spillane, Diamond, and Jita, 2003).

Θα κατανοήσουμε την προσέγγιση της διανεμητικής ηγεσίας ως μια συσσώρευση πρακτικών για τον καθορισμό των στόχων και την επεξεργασία μιας πιθανής επιρροής "από τα υποκείμενα σε κάθε ένα από τα διάφορα επίπεδα, παρά ως αποτέλεσμα της προσωπικής σύνθεσης και των ιδιαιτεροτήτων των ανθρώπων στην πιο υψηλή κορυφή του οργανισμού" (Fletcher και Kaufer, 2003). Από την άποψη των συγγραφέων Leithwood και Riehl (2005), Murillo (2006), Spillane (2006) και Harris (2009, 2012a), βρίσκεται στην έννοια της οργάνωσης, η οποία επικεντρώνεται στη μεταφορά εξουσίας και επιρροής για να συγκλίνουν σε κοινές προθέσεις. Η ηγεσία γίνεται πόρος του ίδιου του οργανισμού που επιτρέπει τη μεγιστοποίηση και την ανάπτυξη των ιδιοτήτων και των συνεισφορών κάθε ατόμου. Όντας το μαθητικό σώμα κύριος άξονας της ηγεσίας.

Θα κατανοήσουμε την προσέγγιση της διανεμητικής ηγεσίας ως μια συσσώρευση πρακτικών για τον καθορισμό των στόχων και την επεξεργασία μιας πιθανής επιρροής "από τα υποκείμενα σε κάθε ένα από τα διάφορα επίπεδα, παρά ως αποτέλεσμα της προσωπικής σύνθεσης και των ιδιαιτεροτήτων των ανθρώπων στην πιο υψηλή κορυφή του οργανισμού" (Fletcher και Kaufer, 2003). Από την άποψη των συγγραφέων Leithwood και Riehl (2005), Murillo (2006), Spillane (2006) και Harris (2009, 2012a), βρίσκεται στην έννοια της οργάνωσης, η οποία επικεντρώνεται στη μεταφορά εξουσίας και επιρροής για να συγκλίνουν σε κοινές προθέσεις. Η ηγεσία γίνεται πόρος του ίδιου του οργανισμού που επιτρέπει τη μεγιστοποίηση και την ανάπτυξη των ιδιοτήτων και των συνεισφορών κάθε ατόμου. 

Η εφαρμογή ενός μοντέλου διανεμητικής ηγεσίας στο μάθημα και η προσέγγιση της πλήρους προσοχής και της αναζήτησης της αυτογνωσίας και της γνώσης των άλλων δημιουργεί μια εκθετική ανάπτυξη της αποτελεσματικότητας της μάθησης.

Στο Χορό, η εμπιστοσύνη σε αυτόν που σε καθοδηγεί μας δείχνει την εμπιστοσύνη σε αυτόν που σε συνοδεύει στο χορό, ως ένας τρόπος διανεμητικής ηγεσίας, με το άλλο μέρος να είναι υπεύθυνο για τη χρήση της. Για το λόγο αυτό, ο Χορός θα μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε μοντέλα μελλοντικών ηγετών, όπου θα μπορούν να κατανοήσουν και να βιώσουν ότι η εμπιστοσύνη, το συναίσθημα και η ύπαρξη όπως είναι ο καθένας, θα είναι η βάση για την ανάπτυξη μιας πιο δίκαιης, ισότιμης και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίας.